Bugün Türkiye’nin çevresinde yaşananları tek tek okuduğumuzda, her biri kendi başına önemli ama “yerel” gibi görünen kriz başlıklarıyla karşılaşıyoruz.
Oysa bu gelişmeleri birlikte okuduğumuzda ortaya çıkan tablo çok daha çarpıcı: Türkiye’nin etrafında giderek daralan, çok katmanlı bir basınç kuşağı oluşuyor. Gazze’den Doğu Akdeniz’e uzanan hat bunun yalnızca bir parçası.

Bu tabloyu sadece Ortadoğu merceğinden okumak büyük hata olur. Çünkü aynı anda Karadeniz’de, Kafkasya’da, Balkanlar’da ve hatta Türkiye’nin hava sahasında test edilen yeni bir güç dengesiyle karşı karşıyayız.

Gazze’de Türkiye’nin istikrar gücü ve savaş sonrası yönetişim tartışmalarından dışlanmasıyla başlayan süreç, İsrail–Yunanistan–Güney Kıbrıs hattı üzerinden Doğu Akdeniz’e taşındı. Ege adalarının silahlandırılması, Güney Kıbrıs’ın askeri platforma dönüştürülmesi ve Ankara’nın sahadan psikolojik olarak geriye itilmeye çalışılması artık bilinen başlıklar.

Bu cephede hedef net: Türkiye’yi Akdeniz’de oyun kurucu olmaktan çıkarmak.

Bu tabloya Ukrayna–Rusya savaşı eklendiğinde baskı daha da derinleşiyor. Karadeniz bugün fiilen NATO–Rusya geriliminin ön cephesi. Türkiye, Montrö rejimi sayesinde bugüne kadar bu dengeyi yönetebildi. Ancak savaş uzadıkça Ankara üzerindeki baskı artıyor:
Bir yandan Batı’dan “daha net saf tut” çağrıları, diğer yandan Rusya’yla kırılgan ama hayati ilişkiler.

Karadeniz’de denge bozulursa, bunun etkisi yalnızca kuzeyde kalmaz; Akdeniz’e ve Ege’ye........

© 10 Haber