login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Sabine Sterk
Penny S. Tee
Gideon Levy
Mark Travers Ph.d
Gilles Touboul
John Nosta
Daniel Orenstein
Rachel Marsden
Ελληνοτουρκικές Σχέσεις: Πόλεμος σε εκκρεμότητα ή τελευταία ευκαιρία συμφιλίωσης;
Μπορεί το εν λόγω δόγμα να είχε τότε μια φοβική και αμυντική χρεία επηρεασμένη προφανώς από την ρευστότητα των πρώτων μεταψυχροπολεμικών χρόνων αλλά και από το λεγόμενο ιστορικό-ψυχολογικό «Σύνδρομο των Σεβρών», σήμερα όμως και όχι ως αποτέλεσμα σύμπτωσης αλλά καθορισμένης επιδίωξης της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, φανερώνει τη μερική υλοποίηση του. Και αυτό δεν επιτεύχθηκε επειδή εκδηλώθηκε συντονισμένη στρατιωτική ενέργεια από την Ελλάδα, την Συρία και το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK) ενάντια της Τουρκίας, αλλά κυρίως επειδή η ίδια η Άγκυρα προσπάθησε και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε να εκμεταλλευτεί μέσω ενεργούς πολιτικής και στρατιωτικής διπλωματίας τις περιφερειακές και γενικότερες γεωπολιτικές εξελίξεις.
Ως αποτέλεσμα, η Τουρκία σήμερα σε μεγάλο βαθμό ελέγχει την Συρία και το καθεστώς Αλ Σάρα (Al Sharra), αποσπώντας μάλιστα για το γεγονός αυτό και εγκωμιαστικά σχόλια από τον ίδιο τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ κατά την πρόσφατη επίσκεψη, μετά από έξι χρόνια, του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν στον Λευκό Οίκο. Την ίδια στιγμή, οι εξελίξεις στο Κουρδικό υπήρξαν εντυπωσιακές. Το PKK αποφάσισε τον περασμένο Μάιο να διαλυθεί και να τερματίσει τον αγώνα του, μετά από δημόσια έκκληση του φυλακισμένου ηγέτη του, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, τον Φεβρουάριο του ίδιου χρόνου.
Το ερώτημα επομένως που εύλογα τίθεται είναι αν στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της στρατηγικής εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας βρίσκεται μια στρατιωτική σύγκρουση με την Ελλάδα ως η μοναδική εκκρεμότητα εκπλήρωσης του δόγματος «των δυόμιση πολέμων» ή η ηγεσία της γειτονικής χώρας αναζητά ένα σημείο σύγκλισης με την Αθήνα και μια οριστική διευθέτηση των θεμάτων που φέρνουν τις δύο χώρες σε αντιπαράθεση.
Τα μηνύματα που στέλνονται πάντως τα τελευταία τουλάχιστον δέκα-πέντε χρόνια στην Αθήνα από την Άγκυρα εκλαμβάνονται περισσότερο ως αναθεωρητικά παρά ως ένδειξη διάθεσης σύγκλισης και ειλικρινούς συμφιλίωσης. Η διατύπωση του αναθεωρητικού δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας» (Mavi Vatan) και εντός αυτού του πλαισίου η υπογραφή του νομικά ανυπόστατου «Τουρκολυβικού Συμφώνου», η υβριδική επίθεση, μέσω προώθησης παράνομων μαζικών μεταναστευτικών ροών εναντίον της Ελλάδας στον Έβρο, η επίδειξη αδιαλλαξίας για την επίλυση του Κυπριακού και η επιθετική ρητορική έξαρση, η οποία πλαισίωσε αυτή την περίοδο αναμφίβολα δεν άφησαν, όπως δεν έπρεπε να αφήσουν, κανένα περιθώριο εφησυχασμού στην Ελληνική πλευρά.
Είναι κατά πάσα πιθανότητα όλο αυτό το αρνητικό προηγούμενο που δεν επέτρεψε την ανάπτυξη της αναμενόμενης δυναμικής στις σχέσεις των δύο Χωρών μετά την υπογραφή της Διακήρυξης των Αθηνών πριν δύο χρόνια. Το μόνο σημαντικό κέρδος, το οποίο καταγράφηκε για τις παραδοσιακά πολυτάραχες Ελληνοτουρκικές σχέσεις, μετά από αυτή τη διακήρυξη, ήταν η ηρεμία «στα νερά» και «στον αέρα» που επέφερε. Παρόλα αυτά, η όλη διαδικασία δείχνει μια στάση αναμονής αν όχι παθητικής στασιμότητας.
Αντιθέτως, στην παρούσα φάση αυτό που διαφαίνεται ξεκάθαρα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι ένας εξοπλιστικός ανταγωνισμός ως απόρροια του διλλήματος ασφάλειας που διακατέχει και τις δύο χώρες τουλάχιστον ύστερα από της παράνομη εισβολή και κατοχή της Τουρκίας στην βόρεια Κύπρο. Η........
© Πρώτο Θέμα
visit website