Θέλεις με έναν άλλο τρόπο – άλλοτε επιτηδευμένα, άλλοτε αφελώς- να πεις δυό-τρία πράγματα που ξέρεις για την Δημοκρατία και να τα πάρουν σοβαρά, και έρχεται ο Βορίδης με τις νομικούρες του και τα ισοπεδώνει κομψά, γιατί αυτή είναι η Δημοκρατία του: νομικά και σοβαροφάνεια.

Κι ύστερα, αυτά, σε κάνουν να λουφάζεις σαν το ζώο, αλλά δεν υπάρχει για σένα παραλλαγή ούτε λούφα.Εχεις περάσει από τα,ΚΤΕΟ.Κυκλοφορείς.Σε ξέρουν και τους ξέρεις. Κι αν έχεις πάρει τον ρόλο σου ζεστά, είναι γιατί είσαι ό,τι φαίνεσαι.

Και λοιπόν; Μιλάς-δεν μιλάς, το ίδιο τους κάνει.Τώρα μάλιστα με το διαδίκτυο, αν σου κατέβει καμιά φαεινή ατάκα, την ανεβάζουν επισήμως.

Στα ‘λεγε όμως, από τότε ο Κωστής Παπαγιώργης που σε «προμήθευε» στο Παρίσι ακριβά βιβλία από τους PUF :

«Ο δημοκρατικός βίος εξελίσσεται σε μεγάλο φροντιστήριο αδικίας. Η Δημοκρατία, επειδή γνωρίζει απ’ έξω κι ανακατωτά το κακό, είναι μανούλα στη διαίρεση. Την αδικία δεν την φορτώνει σε μια κεντρική, αυταρχική εξουσία, απεναντίας έχει την κομψότητα να μοιράζει την ευθύνη σε όλους.»

Αλλά μαζί τα φάγαμε, μαζί τα γράφουμε, δεν σου είπε ποτέ. Αυτός έγραφε από την άλλη πλευρά. Δεν τον ακολούθησες στο πεζοδρόμιο της ζωής. Ήσουν κοινωνιολόγος στα γραφεία των Πανεπιστημίων.
Ήθελες να μιλάς τη γλώσσα τους -επιχείρημα, ευρημάθεια, ελιγμοί, Φουκώ και τα ρέστα.

Στο τέλος έμεινες με τον Φουκώ στο χέρι -για άλλοθι πως είσαι διαβασμένος αλλά, όταν θέλεις, και πολύ λαϊκός. Κάποτε που σου την «έπεσαν» κάτι συμπλεγματικοί και είπες στον Παπαγιώργη να σε υποστηρίξει στην «Lifo», γέλασε και σου είπε: «Μα εσύ αγόρι μου είσαι από μόνος σου θεσμός. Δεν έχεις........

© Το Βήμα