Cumhurbaşkanı Erdoğan devletin istihdam kapısı olarak görülmemesi gerektiğini vurguladıktan sonra “Özel sektörümüz eleman eksikliğinden dolayı işlerini büyütemez, hatta daralmaya giderken istihdam kapısı olarak devlete yüklenilmesi vahim bir hatadır. Sosyolojik kökleri de olan bu yanlıştan ülkemizi kurtarmamız gerekiyor. Siyasetten önce rızkını hem işçi olarak hem de ticaret yaparak kazanmış bir kardeşinizim. Rızkın 10’da 9’unun ticarette olduğu müjdesine kendi şahsi hayatımda bizzat şahitlik ettim.” Demiş…

Recep Bey’in siyasete atılmadan önce işçilik ve ticaret yaptığı dönemde ev kirasını ödemekte zorlandığı rivayet edilir, doğrudur yanlıştır bilemem elbette amma velakin ben bu ülkede işçilik yaparak belini doğrultabilen kimseyi görmedim.

Ticaret ise elbette başarılı olunduğu zaman ciddi kâr getirir ama hem kâr zarar kardeştir ciddi risk içerir ve hem de ticaret yapabilmek için öncelikle sermaye gerekir. Sermayesiz girişilen ticaretin başarıya ulaşma olasılığı ise çok ama çok azdır. Memlekette ticaret yapayım derken kapitali kediye yükleyip, anadan atadan kalma malı mülkü batıran da çoktur.

Recep Bey şu noktada ise haklı, kamuda işe girme sosyolojik kökleri olan bir taleptir.

Peki, bu kökler nedir?

Bu kökler temelde ikiye ayrılır:

1-Ahlaki beklentiler.

2-Gayri ahlaki beklentiler.

Önce ahlaki beklentilerden başlayayım:

Türkiye bir krizden bir diğerine savrulup duran........

© Yeniçağ