Mahallenin nalburu aynı sokakta oturduğu arkadaşının evde tamir için istediği birkaç parça alet edevatı sardı poşete koydu ve uzattı.

Müşteri olan arkadaşı yanında parası olmadığını ay sonunda verebileceğini söyleyince, “Olur komşu” dedi.

Ay sonu geldi komşu gelmedi.

Bir dahaki ay sonu geldi komşu yine gelmedi.

Canı sıkıldı nalburun, fiyatlara da sürekli zam geliyordu.

Dükkânın dışında bakınırken komşunun karşı kaldırımdan eve doğru gittiğini gördü ve seslendi.

Komşusu yanına geldiğinde iki hafta sonra söz verdiği borcunu iki ay geçmesine rağmen neden vermediğini hatırlattı.

Müşteri mahcup olmak yerine, parasının olmadığını söyledi ve borcu hatırlattığı için de kızdı.

Nalbur baktı ki müşterinin vermeye niyeti yok;

“Seni ahirete havale ediyorum, orada hesaplaşırız”

dedi.

Borçlu komşu üzülmek yerine sevindi, gözleri parladı;

“Ahirete bırakacağını bilseydim evin bütün eşyalarını alırdım”

dedi.

**

1999 depreminde kiracıydı.

Küçük bir işyerinde çalışıyordu.

Yeni evlenmişti bir bebeği vardı.

Evi ağır hasar görünce, kendine ev aramaya başladı ama çok parası da yoktu.

Kiralar da

deprem fırsatçıları

yüzünden birden artmıştı.

Kahvede otururlarken kiralık ev aradığını ama uygun ev bulamadığını söyleyince aynı mahalleden arkadaşı Erhan, “

Ben yeni eve taşındım, oturduğum ev sağlam kiracı arıyordum, gel sen otur

” dedi.

Yeni evli genç sevindi, “Ne kadar kira istiyorsun” dedi.

Erhan mahalleden tanıdığı arkadaşının maddi durumu olmadığını biliyordu.

“Para istemez, istediğin kadar otur benim paraya ihtiyacım yok

”........

© Yeni Şafak