Gözümle gördüm. Araba o kadar eski püskü görünüyor ki az sonra tak deyip duruverecek gibi.

Her tarafı dökülüyor. Sanki ilk arabanın icadı zamanında yapılmış da bir şekilde bugüne ulaşmış. Sağı solu, önü arkası çarpma izleriyle dolu.

Hangi marka olduğunu anlamak bile zor. Önünde arkasında bir işaret görünmüyor. Eski araba meraklılarının dahi ilgisini çekeceğini sanmam. Antikalığı aşmış. Her eski eşya antika değildir sözünü bizim Antikacı Nevzat’tan mı duymuştum diye düşündüm, tam hatırlayamadım. Ne kadar doğru olduğu ortada.

Bu araba tam o sınıfa girer. Sadece eski. Fazla eski. Rengi bile kalmamış. Bir zamanlar maviymiş denilebilir. Fırça ile yağlı boya sürülmüş galiba.

Yamuk duran ön tampon tellerle, arkadaki ise iple bağlanmış. Plakasını okumak için yanına kadar gitmek gerekir.

Hurdacıya götürüp vermek istese, sen ne yaptın buna diye sorar adam, hurdanın da hurdasını çıkarmışsın!

Pek çok eski araba gördüm bugüne kadar. Bu eskiliğinden öte, hor kullanılmış.

Yürüdüğüne şaşıyor insan bunu görünce. Yine de gidiyor işte. Yolda büyük bir gürültüyle ilerlerken, dağılıp parçalara ayrılacak hissi veriyor. Tam anlamıyla gacırtı gucurtu makinesi.

İçini tıka basa doldurmuş kullanan kişi. Koliler, çuvallar üst üste. Bir........

© Yeni Şafak