Elbette Kuran’da da belirtildiği gibi, “İnsan ölümden kaçamaz”…
Nisâ Suresi, “Nerede olursanız olun, sağlam kaleler içinde olsanız bile ölüm sizi bulur” diye belirtir…

-*-*-

Son bir yıl içerisinde önce babamı, sonra annemi ve arada da baba yarısı amcamı kaybettik…
Ölümü çok yakından “gördük”…
Ölümün ne olduğunu, “yaşadık”…

-*-*-

Ölüm kaçınılmazdır ve geride kalanların hüznü anlatılmazdır!

-*-*-

Maddi olarak ya da “fiziken” aranızdan ayrılıyorlar ve geriye anıları, eşyaları, hatta paraları, evleri, malları, mülkleri kalabiliyor…

-*-*-

Kimse, giderken beraberinde bir şeyler götüremiyor…
Kefenin cebi yok!
Sizi tahta tabuttan çıkarıyorlar, kefendesiniz, büyük bir paket gibi, meçhule giden gemiye yerleştiriliyorsunuz ve el de sallayan yok ardınızdan!

-*-*-

Yahya Kemal Beyatlı’nın “Sessiz gemisi”nde dediği gibi...

Artık demir almak günü gelmişse zamandan / Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan. / Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol; / Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol. / Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli, / Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli, / Biçare gönüller! / Ne giden son gemidir bu! / Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu. / Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler; / Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler. / Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden, / Bir çok seneler geçti; / dönen yok seferinden.

-*-*-

Evet, kesinlikle insanın sevdiğini kaybetmesi kadar acı bir şey olamaz…

-*-*-

Ama şu da apayrı bir gerçek, bazen kişinin zamanı dolmuştur, yaşıyor olması ölümdür, çok hastadır, “acı çekmek”ten başka bir........

© Yeni Düzen