Bahar nazlana nazlana geliyor.

Bahar önemlidir.

Bahar başlangıçtır ve bahar umuttur ve bahar heyecandır.

Kendimi zorlamasam, baharın geldiğini ve gittiğini bilemeyeceğim.

Dışarıya çıkıyorum yürüyorum, baharı koklamaya, koklarken hissetmeye çalışıyorum.

Kış günlerinin yorgun yaprakları, kendi kendinin yaşama gayreti içindeler.

Bahar.

Geldi ve gidiyor işte.

Biz insanlar öylesine karambol içindeyiz ki, öylesine insan cehennemi içindeyiz ki.

Öylesine insan ilişkisinin çıkmazı içindeyiz ki.

Benim gibi baharı kovalayanlar için çok tuhaf bir duygu.

Maruz kalmak duygusu çok sevimsiz.

İnsan tuhaflıklarından o kadar da kaçmaya çalışıyorum ki aslında.

Öyle hissediyorum ki.

Ağaçlar, yeni hayat bulan yapraklar, bahara kucak açan tabiat, biz insanları seyrediyorlar.

Ben de seyrediyorum.

Arkadaşlarım var, dostlarım var, dost gibi bildiklerim var ve tanıdıklarım var.

Anladım ki.

Mesafe aralığı ve arkadaşlık ve dostluk ve ilişki sınırlarının bilinmesi çok önemli.

En güzeli, uzak mesafe arkadaşlıkları.

Yan yana, kardeş fotoğrafları çektirdiğimiz günler, eski baharlarda kalmış.

Şimdi insanlar kötülüğün fotokopisini çekiyor ve galerisinde saklıyor.

Ah o galeriler.

Dili olsa da, konuşsa sır küpü galeriler.

Samimiyetsizliğin, yalanın dolanın fotoğrafı varmış da, göre göre yeni anladık.

İlişkinin adı ne olursa olsun, yakın ilişkilerde sakladıkların........

© Yeni Birlik