Bu annelerin sergüzeştleri ve yaşadıkları acıklı hikâyelerin, “Anneler ve Medreseler” konumuzla alâkasını, Diyarbekir’i yaşayarak gezdiğimizde, başka yönleriyle de hissettik.

Peygamberimizin (asm) haber verdiği “Ahirzaman” fitnesi ve bu fitnenin tetiklediği felâketler sebep gösterilse de; Şarka annelik yapmış medreselerin “resmen” yasaklanmaları, devletin devrimlerle medreseyi sistemden çıkarması; Kars’tan Kilis’e serhat boylarında yaşayan dindar halkımız üzerinde çok derin travmalar meydana getirmiş. Emzikli çocukların henüz altıncı aylarında sütten kesilmeleri ile halkın ve bilhassa masumların maddî-manevî gelişiminin yegâne kapısı medreselerin kapatılmaları aynı neticeyi vermiş: Şarkın gelişmesi çatışmalarla durdurulmuş.

Diyarbakır anneleri; Kemalistlerle Marksistlerin Kürtçe konuşan halkla gizli savaşlarında, ciğerparelerini kaybetmişlere bir sembol olabilir. 12 Eylül İhtilâli şartlarında devletin Marksistlere –metazori usullerle-teslim ettiği sözkonusu yavrularının yollarını, bekleyenler yalnızca Diyarbakır anneleri değil; Kars kadar Ağrı’dan, Muş, Bingöl, Elaziz, Van, Bitlis, Hakkâri, Şırnak, Siirt, Mardin, Batman ile Urfa’dan mahşere doğru akan gözyaşlarının sahipleri de dağa kaçırılan yavrularının yollarını bekleşiyorlar. Kimi, dünyada ve bir kısmı da berzahta…

Allah’a ve Peygamberine düşman Marksistlerle Kemalistlerin, medreselerini yıktıkları yalnızca........

© Yeni Asya