Kendi günahlarımızı görmezden gelirken, başkasının en ufak hatasını büyüterek yargılıyoruz. Türkiye’nin bugünkü çarpık düzeni, işte bu seçici körlükten doğuyor.

Seçici günahkârlığın ülkesi

Hepimiz seçici günahkârız; kendimize uygun gördüğümüz günahları işler, rahatsız olduğumuz günahları işleyenleri ise yargılarız. Modern Türkiye’de ahlâk ve adalet terazisi artık doğrulukla değil; çıkarla, kimlikle, taraftarlıkla, ekonomik sınıfla ve güçle ölçülüyor. Ve biz, bu çarpık terazinin hem mağdurlarıyız, hem de bizzat kurucuları…

Dostoyevski’nin dediği gibi:

“İnsan, gördüğüne değil, görmek istediğine inanır.”

Bugün insanlar, görmek istedikleri dünyayı kurmak için hakikati büküyor. Kendi gözlerimizde hakikatin ölmesine izin veriyoruz; çıkarın hükmettiği yerde vicdan susuyor.

Adaletin terazisi........

© Yeni Asya