16 Nisan 2017’de siyasî iktidarca bütün devlet imkân ve araçlarının hoyratça “evet” için tepe tepe kullanılmasına karşı “hayır” demenin âdeta “suç” sayıldığı bir referandumla Türkiye’ye “ucûbe sistem” getirildi.

Devlet kurumlarının, yayın kuruluşlarının propagandalarına, valilerin - kaymakamların iktidar partisinin il ve ilçe başkanları gibi koşuşturmalarına, iki buçuk milyon “mühürsüz - geçersiz” oyun yasalara aykırı olarak “geçerli” sayılmasına rağmen yüzde 51.41’le, 25 milyon 157 bin 363 oyla geçmesine karşı, yüzde 48.59’u bulan 23 milyon 779 bin 141 “hayır” oyu verilen -buna 862 bin 251 boş ve geçersiz oy da eklendiğinde- “tek adam rejimi” kılpayı ülkenin başına getirildi.

Hâlâ karanlıkta bırakılan tartışmalı 15 Temmuz Hâdisesi bahanesiyle, sahte ihbarlar, istihbarat jurnalleri, tehdit ve şantajlarla, hukukta yeri olmayan “iltisak” ve “irtibat”la, yargının “siyasetin sopası”, “iktidarın aparatı” haline getirilmesiyle yüz binlerce kamu görevlisi işlerinden ihraç edildi. Yüz binlercesi mahkeme kararı olmadan tutuklandı.

Temel hak ve hürriyetlerinin, hukukun “mahkeme kararı olmadan yüz binlerce vatandaşın herkesin suçsuz ve mâsum” olduğu, “suçun şahsiliği”, “suç ve cezada eşitlik” ve “suçun geriye doğru işlemeyeceği” temel kriterlerini hiçe sayan “sistem” tam bir hak ve hukuk faciasına dönüştü.

Muhalefete mensup seçilmiş belediye başkanları, yüzlerce bürokrat, siyasetçiler, sivil toplum temsilcileri, akademisyenler, gazeteciler sırf düşüncelerini açıklamaktan aylarca, yıllarca yargısız tutuklama ve hapisle cezalandırıldı, cezalandırılıyor.

Başbakanlığın, Bakanlar Kurulu’nun kaldırılarak yürütmenin tek başına “partili Cumhurbaşkanı”na verilmesine her ne kadar bir........

© Yeni Asya