Edepli insan, zarif, kibar, kalp kırmayan, gönül yıkmayan insandır. İnsanın kalbi temiz ruhu pak, gönlü zengin ise, içindeki güzellikler yüzüne yansır. Öyle insanlar vardır ki, yüzüne baktığınız zaman içinizde bir sevgi, sıcaklık ve samimiyet duygusu belirir. “Ne güzel insan” dersiniz. Duruşuyla, gülümsemesiyle, konuşmasıyla, içindeki güzelliğini yüzünden görürsünüz.

Edepli insan, mütevazı olur, kibir gurur taşımaz. Yüzüne baktığınız zaman yüzü kızarır, bu kırmızılığın altında masum bir cemal görünür. Konuşurken saygısı, samimiyeti, yüzünden okunur.

Edepli insan, utanan insandır. Utanma duygusu ise, imandandır. Peygamber Efendimiz (asm) bu hususta şöyle buyurmuştur: “Hayâ îmandandır ve hayâlı olan kimse cennettedir! Hayâsızlık ise kalbin katılığındandır; kalbi katı olan........

© Yeni Asya