“Biz evladımızdan ayrı kalmak istemedik ve onunla baba ocağında yaşamayı seçtik.”

Kızım ve damadım İç Anadolu’nun güzel bir şehrinde görev yapıyorlardı. Emekli olduğum için onları ziyaret ettiğimde beğendiğim bir çay ocağına on beş gün boyunca devam ettim... Çay ocağının karşısında bir de apart vardı. Devamlı şekilde girenin çıkanın bol olduğu bir yerdi. Almanya’dan izne gelmiş bir aile de oraya ziyarete gelmişlerdi. Ellili yaşlarda bir adam da apartın önünde sağa sola bakarken göz göze geldik. Ben "Buyurun çayımız var" dedim. Adam geldi benim masama oturdu. Tanışıp konuşmaya başladık. Almanya’ya otuz sene önce gitmiş oralarda çalışıp emekli olup memleketine dönmüş, baba ocağını canlandırmıştı. "Niçin orada kalmadın?" deyince anlatmaya başladı:

-Hocam! Eşimi ve kızlarımı gördün. Ama bir de zihinsel engelli bir oğlum var. Allah bize iki kız evladından nice zaman........

© Türkiye