"Hayallerimiz de sevinçlerimiz de hepten kursağımızda kaldı…" dediğimiz 30 Ekim'de korkunç bir sallantıyla uyandık. Evimiz başımıza yıkılmıştı.

Amcaoğlu anlatırken sanki o günleri tekrar yaşıyordu:

-Babam Koyunören köyünün imamıydı. Ne ileri ne geri gitmeyen orta hâlli, kimseye muhtaç olmayan bir hayat tarzımız vardı. Babacığım senelik iznini alıp Tokat’a, dayılarının yanına gitmişti. Akrabalarımızın desteğiyle bir bahçe satın alınmış köşesine de ev yaptırmaya çalışıyordu. Bu gidişte “Birkaç aya kalmaz evimiz biter, kiraya veririz, sıkıntılarımız da hafifler…” diyor, merakla neticeyi bekliyorduk. Şehirde evi olanların arasına katılma sevincimiz zirve yapmıştı anlayacağınız. Ne hayaller kuruyorduk, ah bir bilebilseydiniz!

"Hayallerimiz de sevinçlerimiz de hepten kursağımızda kaldı…" dediğimiz 30 Ekim'de korkunç bir sallantıyla uyandık. Evimiz başımıza yıkılmıştı. Bizde ölen ve ağır yaralanan yoktu ama komşularımız, Narman'ın ve Horasan’ın köylerindeki akrabalarımız, nice eş, dost ve tanıdıklarımız toprak altında kalmıştı. Neredeyse her evde ölen ve ağır yaralananlar vardı. Koyun kuzu,........

© Türkiye