Masum hayvanların doymasını gördükçe bir hoş oluyordu. Ruhen hafifliyor, huzurla doluyordu.

Tabiatın eşsiz güzellikteki bu köşesine tenezzül edip gelmeyen ve bu masum hayvanlara şefkatle bakmayanlara inat, tarifsiz bir huzur içindeydi o. Masum hayvanların doymasını gördükçe bir hoş oluyordu. Ruhen hafifliyor, huzurla doluyordu. Buralarda ona karışan, lâf atan, itekleyen, hor ve hakir görenler de yoktu. Hürriyet hissiyle kıpır kıpırdı.

Yükseklerden şehre, yaşanılan hayata bakmak bambaşkaydı şüphesiz. Alabildiğine uzayıp giden araziyi düz, bazen engebeli ve oldukça flu bir hatla kesen ufku gözlerini kısarak taradı. Bir şeyler arıyordu o derinliklerde. “Ta ilerideki evleri, bağ ve bahçeleri aşarak geldim!” derken sık otların, çalılıkların örttüğü toprağa basmadan yürümek mecburiyetinde kaldığına hayret etti. Kuru dallara, dikenlere takıla takıla gelmişti. Abdestinin kaçmaması için nasıl da cambazlık yapmıştı. Zavallı hayvanlar da onu taklit etmek için kıyasıya yarış hâlindeydi sanki. Yemek faslından sonra gözleri yüzünde olan hayvanlara şefkatle baktı:

- Her........

© Türkiye