Του Ευθύμιου Θεριστόπουλου

«Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους», γράφει ο μεγάλος Έλληνας ποιητής και νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης. Λόγος λιτός, ποιητικός, μα βαθύς.

Γιατί πράγματι, όσο κι αν κουράζει ο χρόνος, όσο κι αν βαραίνει από πτώσεις, λάθη και σκοτάδι, στο τέλος του στέκει πάντα η Γέννηση του Χριστού. Σαν έσχατη ελπίδα. Σαν φως που δεν σβήνει. Σαν ένα λυχνάρι σε ενα θεοσκότεινο δωμάτιο. Σαν υπόσχεση ότι ο Θεός δεν εγκατέλειψε τον άνθρωπο. Και όμως, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, γεννιέται μέσα μου το ίδιο ερώτημα. Γιορτάζουμε άραγε αυτό το Φως ή απλώς μια ωραία συνήθεια; Μήπως φτάσαμε να κρατάμε τα Χριστούγεννα στο τέλος του χρόνου, αλλά να αφήνουμε τον Χριστό έξω από τη ζωή μας;

Τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς μια συγκινητική γιορτή του χειμώνα. Δεν είναι μόνο ανάμνηση παιδικών χρόνων, ούτε μαγευτική ατμόσφαιρα με στολίδια, λαμπιόνια, ζεστό καφέ και τζάκι. Όλα αυτά είναι εξωτερικά και φθαρτά. Όπως γράφει ο Φώτης Κόντογλου, «την πνευματική χαρά και την ουράνια αγαλλίαση που νοιώθει ο χριστιανός από τα Χριστούγεννα, δεν μπορεί να τη νοιώσει όποιος τα........

© The Best News