Email: [email protected]

Twitter: @demetce

Mezarlık türküleri söylüyorduk çaresizce. Bağlıydı elimiz kolumuz; bir şey gelmiyordu. Gözyaşı dökebiliyorduk sadece sefilce.
Sesimiz duyulmadığı gibi gözyaşımız da görülmüyordu. Kızarmış burunlarımızı çekiyorduk acı içinde.
Kafamı nereye çevirsem geleceğin ölülerini görüyorum. Coşkuyla yaşamıyorlar belki ama habersizce ölüyorlar kimi kahraman ilan ediliyor kimi o kadar da önemsenmiyor. Sadece ölüveriyorlar bazen birdenbire bazen uzun bir eziyetle.
Görevin ne senin?
Mezarlık bekçisiyim ben.
Ne iş yaparsın, ey mezarlık bekçisi?
Beklerim ben.
Ne beklersin?
Ağlamayı beklerim. Ağıt yakmayı… Hunharca parçalanmış körpe bedenleri beklerim. Günyüzü görmemiş kadın bedenlerini beklerim. Kâra bağlanmış kadın bedenlerini… Un ufak edilmiş kadın bedenlerini… Boğazı kesilmiş kadın bedenlerini… Hoş gördü diye oklanmış erkek bedenlerini beklerim. Kar topu oynadığı için bıçaklanan erkek bedenlerini… Kafası tekmelenen kedi bedenlerini beklerim. Patileri kesilen köpek bedenlerini beklerim. İçine çivi gizlenmiş mamaları yiyen sokak canlarını beklerim. Beklerim ben. Ağlamayı beklerim. Beklemek benim işim.

Profesyonel bekleyiciyiz........

© Tele1