Μερικές φορές με ρωτούν τι είναι αυτό που με κρατά ξάγρυπνο τη νύχτα. Η απάντηση είναι σχετικά απλή. Είναι ο φόβος ότι η μεταπολεμική διεθνής τάξη – διαμορφωμένη από τις μνήμες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και το τραύμα του Ολοκαυτώματος, και οικοδομημένη πάνω στα θεμέλια του πολιτικού συμβιβασμού, του σεβασμού της κυριαρχίας των άλλων χωρών, των ελεύθερων αγορών, των ατομικών ελευθεριών και της προστασίας των μειονοτήτων – μπορεί να καταρρεύσει.

Το «ποτέ ξανά», η υπόσχεση και η φιλοδοξία να μη επαναληφθούν τα λάθη που οδήγησαν στην τραγωδία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έχει επί δεκαετίες διαμορφώσει τους διεθνείς θεσμούς και την πολιτική ασφάλειας. Ομως σήμερα η επιρροή αυτού του συνθήματος έχει εξασθενήσει. Εστίες έντασης εκδηλώνονται σε όλο τον κόσμο: από την απειλή στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα, τον βίαιο εμφύλιο πόλεμο στο Σουδάν και τη συνεχή αστάθεια στη Μέση Ανατολή, έως τον πόλεμο........

© Ta Nea