Diğer

25 Mayıs 2024

Bugün bir kez daha Cumartesi Anneleri'nin günü. Acısı tamamlanmamış insanların günü bugün.

Bugün ölümden, kederden, acıdan elbiseler giyinmiş anaların günü; çocukların kokularına hasret kalmış gözleri Anadolu, gövdeleri Mezopotamya gibi kadınların…

29 yıldır yüreklerine Galatasaray Meydanı'nın bütün taşlarını basmış kayıplarını arayanların 1000. haftası.

Bin hafta geçti geçeli neleri götürmedi ki zaman. Bin hafta eskidik, bin hafta kirli kaldı ülkenin vicdanı, neler eksilmedi ki ömrümüzden.

Bin hafta geçti geçeli yıllarca sınav soruları çalındı ülkede. Sorular değil, ülkenin geleceğiydi çalınan. Öğretmenler atanamaz, öğrenciler barınamaz oldu. Ameliyatlar, devletin hastanelerinde iki kat, özel hastanelerde yedi kat arttı. Parayla satın alınır oldu hayatlar.

Adam kayırmak mı dersin, rüşvet alıp vermek, ihale kapmak mı; ormanı kesmek mi dersin, devletten yolunu bulmak, şehirleri soluksuz bırakmak veya koyları talan etmek mi… Çeteler özgürce köşe kapmaca oynardı kentlerin sokaklarında, tamamı serbestti bu ülkede. Yalnızca kayıplarını aramak yasak!

Bin hafta geçti geçeli nasıl da sessiz sedasız talan edildi kıyılar, koylar. Betona boğuldu kentler, kirlendi yüzü şehirlerin, gaz soludu ciğerleri. Mütemadiyen ellerini ovuşturdu haramiler, devletten aldığı ihalelerle dünya sıralamasına giren şirketler oldu.

Balalarıydı, canlarıydı, ciğerleriydi kaybedilenler. Yılmadılar. Zulüm devam etti Cumartesi Annelerine. Gözaltına da alındılar, fırından beter zırhlı araçların içinde yandılar, tutuklandılar da…

Bin hafta geçti geçeli kaç mafya babasına af çıkarıldı, kaç katil serbest kaldı. Suça karıştı nice milletvekili, uyuşturucu pazarlıklarında adı geçti bürokratların; baronlar için harıl harıl çalıştı anayasa uzmanları.

Sessiz çığlıklarını her hafta taşlara bırakmaya devam etti analar.

Bin hafta geçti geçeli çakarlı arabalarla dolaştı şüpheliler, zulalarında ölüm fermanları, hep sürek avındaydılar. Devletin uçağıyla kokain de taşıdılar, emniyetin arabasıyla katilleri de. Şehirden şehire güvenle dolaştılar, ülkeden ülkeye serbestçe uçtular.

Günler günleri kovaladı, haftalar haftaları. Hep mekânlarıydı anaların Galatasaray Meydanı. Hep dayak düştü paylarına, hep polis copu, hep acı ve keder.

Bin hafta geçti geçeli telefondan telefona yapıldı pazarlıklar, rüşvetçinin önüne kendini atan bakanlar oldu. Demokrasi de, özgürlükler de, adalet de dibe vurdu. Taşlar bağlandı, köpekler hep serbest kaldı.

Galatasaray Meydanı'nda acından........

© T24