Diğer

16 Aralık 2023

Adı Hans mı, Dieter mi, yoksa Hermann mıydı? Doğrusu şimdi hatırlamıyorum… Ama yağmur altındaki bağından gelen orta yaşlı Alman üreticinin çizmelerinin çamuru ve ıslak önlüğü, bugün gibi gözümün önünde. Mosel ırmağının yakınındaki Koblenz’de ziyaret ettiğimiz şaraphanenin mahzenindeki tozlu şişeler de zihnimde hâlâ canlı.

20 dönüm bağı olan ve yıllık üretimi 10 bin şişeyi ancak bulan bu küçük üretici, “Ben aslında Alman Ziraat Bankası’nda memurdum. Emekli olunca yaşlanan kayınpederimin şaraphanesine omuz verdim” diye anlatmıştı. “En güzel şaraplarımız, geç hasada bırakılan üzümler eksi 18 derecede donunca bunlardan yapılan ‘eiswein’larımız, yani buz şaraplarımız” demişti. “Yalnız eksi 18 derece uzun kalmaz, o yüzden hasadın hemen yapılması gerekir. Emeklilerden yakında oturan bir grubum var, eksi 18’i görünce hepsini yataklarından kaldırıyorum, gece yarısı yarım saatte üzümleri topluyoruz. Yevmiye filan yok, birer şişe buz şarabı ayırmam onlara yetiyor” diye de eklemişti.

Mahzendeki en yaşlı şişeleri sorduğumda, “Onlar bizim yedek akçelerimiz, dar gün sigortalarımız” diye anlatmıştı. “Buralarda bazen bütün yıl çok soğuk geçer, üzüm bir türlü olgunlaşmaz. Bırakın şarabı, sirke bile yapamazsınız. İşte o yıllarda asgari masraflarımız için bunlardan 50-60 şişe satarız, durumu idare ederiz…”

Biz Türklerin bira ülkesi sandığımız ama bira kadar şarap ülkesi de olan Almanya’nın şarapçılığı bu hacimde yaklaşık 6 bin üreticinin sırtında. Ürünlerini tüm dünyaya ihraç eden, havalimanlarının mağazalarına kadar sokabilen büyük üreticilerin sayısı ise, iki elin parmaklarından az. Tıpkı diğer önemli şarap ülkeleri Fransa, İtalya, İspanya ya da Portekiz gibi… Şarapçılık -istisnalar dışında- aslında bir endüstri değil, köylerinde yaşayan bağcıların küçük imalathanelerinde sürdürdükleri, “Kobi ölçeğinde” bir üretim dalı. Ve en çok madalyanın, büyük ödülün sahipleri de ayakta kalmak için kaliteli üretim yapmaktan başka şansları olmayan bu ölçekteki üreticiler.

Bu “Kobi”lerin........

© T24