Diğer

03 Ağustos 2024

Bu alıntı, Portekizli yazar Fernando Pessoa'dan.

Bir de şu sözünü not etmişim:

"Yaşamın gizli anlamı, yaşamın hiçbir gizli anlamı olmadığıdır."

Pessoa ben doğmadan 21 yıl önce ölmüştü ancak onunla oturup bir kahve içmişliğim var.
Lizbon'da, Praça Luis de Camoes'teki Cafe A Brasileira'nın önündeki kaldırımda her gün oturup kahvesini içerken, gelip geçeni izlermiş (Meydana adı verilen de Camoes Portekiz'in milli şairi, 1524-1580 yılları arasında yaşamış).

Pessoa'nun hayattayken oturduğu masanın yerinde şimdi bir heykeli var.

Bir kahve masasının yanında bacak bacak üstüne atmış, önünde kahve fincanıyla oturuyor.

Benim gibi turistler de bir kahve söyleyip o masada oturabiliyorlar.

Sabah çok erkenden kahvenin açılış saatini bekledim ki fotoğraf çektirmek için kuyruğa dizilen turist baskınına uğramadan, onunla baş başa bir kahve içeyim.

Kahvemi içtim ama benimle hiç konuşmadı.

Ben kendi kendimle konuştum durdum.

Pessoa kendisinden tamamen bağımsız hareket edebilen ve her biri ayrı bir dünya görüşüne sahip, kendilerine özgü üslupları olan bir dizi yazar yaratmıştı.

Alberto Caeiro, Alvaro de Campos, Ricardo Reis ve Bernardo Soares.

Bunlar Pessoa'nın arkalarına saklandığı "mahlaslar" değil, kendilerine özgü kişilikleri olan "varlıklar" idi.
Birbirlerinden bağımsız tarzda eserler veren bu şairler birbirleriyle sert tartışmalar da yaparlardı.

Hatta Alvaro de Campos ile Alberto Caeiro arasındaki bir söz düellosunda Pessoa'nın gerçek gözyaşları döktüğü de bir gerçek.

Filmlerde gördüğümüz çoklu kişilik sendromuna benzer bir şey gibi sanki.

Şöyle bir şiiri de var:

"Sayısız insan yaşar içimizde, hissetsem de düşünsem de bilemem kim düşünür içimde kim hisseder. Düşünceler ya da hisler için yalnızca sahneyim ben.

Ruhsa, birden fazla var bende.
Ben'se benden daha fazlası.
Herkes kayıtsız oysa yaşadığım hayata:
Susturuyorum onları,
kendim konuşurken."

Bu şiiri Eren Arcan'ın Dipnot Kitap Kulübü'nün internet sitesinde Pessoa üzerine yazdığı yazıdan aktardım.

Alberto Caeiro kişiliği bir gece yarısı doğmuştur, Pessoa ona "Ustam" diyor. Kent dışında yaşayan bilge bir çobandır kendisi.

Alvaro de Campos tabiat âşığı, denizci ve biseksüeldir.

Ricardo Reis sürgün, ateist, münzevi bir kişiliktir.

Bernardo Soares ise bir muhasebecidir, denemeler ve şiirler yazar.

Pessoa'nın hissetmekle kalmayıp bir de hayat verdiği kişiliklerinin benzerleri hepimizin içinde olmalı diye düşünürüm.

Belli ki o bizim farkına varamadığımız bir şeyi ayırt edebilmiş.

Biz sıradan insanlar bize öğretildiği gibi yaşarız.

Önceden tarif edilmiş görevlerimiz var.

Çocuk olarak, öğrenci olarak, yetişkin ve çalışan olarak neler yapabileceğimiz tanımlanmış.

Bunun dışına çıkarsanız en sempatiği bile "afacan çocuk" diye........

© T24