Bir Pazar günü, diğer kardeşlerimle buluştuğumuz uzun öğle yemeğinin ardından ailece evimize dönüyorduk.

Arabayı ben kullanıyordum.

Yol planımıza göre; Dolmabahçe Sarayı’nın önünden geçip, Yıldız Yokuşu’nu çıkacak ve Fatih Sultan Mehmet Köprüsü üzerinden oturduğumuz semte ulaşacaktık...…

Beşiktaş’a geldiğimizde trafik durdu.

Çünkü Beşiktaş taraftarları
meydanda ve Akaretler Caddesi’nde toplanmış, gruplar halinde maça gidiyorlardı.

Yer gök, onların takımları için yaptıkları tezahüratla inliyordu.

Arka koltukta kızımızla birlikte oturan iki oğlum tam “Baba neden buradan geldin, ya bizi görürlerse...” diyorlardı ki, korktukları başımıza geldi.

Bizi gören bir grup hızla arabaya doğru ilerlemeye başladı.

Ben çok rahattım. Çocuklara da sakin olmalarını söyledim.

Bu arada ön camı açıp beklemeye başladım.

İlk gelen “Abi sen koyu Fenerlisin ama biz seni severiz...” dedi, diğeri sarılıp öpmek istedi, üçüncüsü birlikte fotoğrafımızı çekti!..

Onlara o günkü maçta başarılar dileyip ilerlerken arkamızdan “Uğur Dündar oley...… Uğur Dündar oley!..” diye bağırıyorlardı.

Önceki gün “Gezi Olayları” nedeniyle müebbet hapis istemiyle yargılanan çArşı taraftar grubunun beraat ettiğini duyunca, hem o günü, hem de bu dava açıldığında çArşı’yı anlattığım yazımı hatırladım.

Bakın 2014 yılı Eylül’ünde “Şövalye Ruhlu Semt Çocukları” kitabından alıntılarla onlar için neler yazmışım?

★★★

Müebbetle yargılayıp, susturmak istiyorlar.

Ama bilmiyorlar ki bu çocuklar, haksızlık karşısında asla susmaz.
Hiçbiri Hazreti Ali’nin “Haksızlık karşısında eğilmeyin. Aksi takdirde hakkınızla birlikte şerefinizi de kaybedersiniz” deyişini unutmaz.

Gezi’de tek yürek olan ve “Hepimiz........

© Sözcü