Sevgili okurlarım, birbiri ardına yaşadığımız bir sürü olay bizi hem şaşırtıyor, hem de yüzümüzü kızartıyor. Ama bizim için önemli değil, zira biz hem sık sık şaşırmaya ve hem de yüzümüzün kızarmasına artık alıştık.

Bu iktidar birkaç ay önce karşımıza yeni ve çok ‘iddialı’ bir projeyle çıkmıştı:

Terörsüz Türkiye!

Muazzam bir şeydi, herkes alkışladı. Bunlar yeni bir yöntem bulmuştu. Bu memlekette yaşanan ve maliyeti hepimiz için çok ağır olan terörü yok edip ortalıktan kaldıracaklardı.

İlk adımı çok muhterem büyüğümüz ve aynı zamanda devlet adamımız Devlet Bahçeli attı.

Günün birinde Meclis toplantısı öncesinde, Genel Kurul toplantı salonunda DEM grubunun yanına gidip ellerini sıktı ve terör konusunda barış çağrısında bulundu.

Belli ki talimatı kendisinin de amiri olan yüksek yerden almıştı.

Aksi takdirde böyle bir girişimi kendi özgür iradesiyle yapması mümkün olamazdı.

Tiyatro işte bu aşamadan sonra sergilenmeye başlandı.

Yönetmen onlardı, oyuncular yine onlar!

Biz saf vatandaşlar ise seyirci idik!

★★★

Terörsüz Türkiye masalı geçen yılın sonlarında işte böyle başlatıldı. Ama bu masalı sürdürecek bir şeyler yapılması gerekiyordu. Tiyatronun ikinci sahnesi Irak Süleymaniye’de sergilendi.

Dağdan indiği söylenen 30 kadar terörist sözüm ona silahlarını çöp bidonunda yaktılar ve böylece barış çubuğu ateşlenmiş oldu!

Ankara’da ise Apo çığlıkları yükseliyordu. Memlekette olacakları artık Apo belirlerken Ankara’dan resmî ve resmî olmayan heyetlerin İmralı ziyaretleri başladı.

Yazıklar olsun ki........

© Sözcü