Bu soğuk havalarda kiminin ayağında giyecek sıcacık bir botu, kiminin de üstüne giyecek bir montu yoktu!

Hava buz gibiydi o akşam, yağmur da yağıyordu ince ince, saçları ıslanmış, yanakları kıpkırmızı olmuştu, evet sokak çocuklarından bahsediyorum.

Belki de marka ayakkabılar alıp şımarttığımız çocuklarımız bile onların yaşadığı, o anki mutluluğu yaşayamıyorlardı, yaşadıkları tüm imkansızlıklara, olumsuzluklara rağmen, yüzlerindeki tebessüm hiç eksilmemişti...

Neşe içinde bir o yana, bir bu yana koşup oynuyorlardı, şen şakrak, cıvıl cıvıl halleriyle onları görünce hayran olmamak mümkün değildi!

Hayatlarında yaşadıkları onca olumsuzluğa rağmen, olumlu düşler kurabiliyorlardı...

Güzel arkadaşlıklar edinmişlerdi, bir lokma ekmek parası içindi tüm çabaları, yanında yiyecek katıkları yoktu ama, o buldukları bir parça ekmeği bölüşmeye yetecek kadar kocaman yürekleri vardı!

Kış, yaz demeden sokaklarda geçen hayatları vardı, onlar da bu şekilde doğmayı, bu şekilde yaşamayı ya da bu şekilde yaşam süren ailelerin çocukları olmayı........

© Milat