Amerikalı toplum bilimci William F. Ogburn tarafından ortaya çıkarılan kültürel gecikme kuramıyla ilgili son günlerde önüme birçok makale düşüyor.

Kültürel Gecikme kısaca bir toplumdaki maddi kültür öğelerinde meydana gelen değişim hızına, manevi kültür öğelerinin ayak uyduramamasından dolayı oluşan uyumsuzluk ve görgüsüzlük durumu olarak tanımlanıyor. Zamanla sınıf değiştiren; alt sınıftan üst sınıfa, üst sınıftan alt sınıfa geçiş yapan kişiler bu problemi yaşayabiliyor.

Örneğin Bourdieu’ya göre bireylerin ekonomik sermayeye sahip olması aynı zamanda kültürel sermayeye sahip oldukları anlamına gelmiyor. Kent kültürüne uygun yaşayamayan, nezaket yoksunu kişiler; bulunduğu ortamı benimseyemediğinde iki hayat arasında sıkışıp kalabiliyor. Sınıfsal geçişlerin en hızlı gerçekleştiği yerlerden biri olan ülkemizde, bu cümleler hiç çevrenizdeki insanları anımsatmıyor mu?

Kendi halinizde ve dünyanızda var olmaya çalışırken bile, kalite grafiği giderek aşağıya doğru kayan, harcadığı parayı ne kadar gösterdiğiyle doğru orantılı olarak çevresi tarafından sayılacağına inanan bu karakter çeşitleriyle yollarınız mutlaka kesişiyordur. Ve sakınan göze çöp batar misali bu kişiler hep de sizin dibinizde bitme özelliğine sahiplerdir.

Bazen iş hayatında rastlarsınız onlara, bazen bir kokteylde en zevksiz ama fazlasıyla gösterişli kıyafetleriyle boy gösterirler. Onları tanımak hiç zor değil.

Doğup büyüdüğü İstanbul’da 17 yaşında bir çocuk bayramda ulaşım bedava olduğu için denizi ilk defa görürken, onlar ülkede ekonomik krizin mevcudiyetine rağmen ve bu kriz iktidardaki partiyi ikinci sıraya düşürmüşken bile........

© Şalom