Eski yazar dostlarımla ne zaman bir araya gelsem, uzun yıllar boyunca onları ağırladığım dükkânın ikinci katına çıkan ahşap merdivenini anımsatırlar. Artık ne bu dükkân kaldı, ne de ortak anılarımızı taşıyan merdiven. Doğrusu, ömrümün uzun bir dönemi, katları birbirine bağlayan bu basamakları inip çıkmakla geçti. Bununla ilgili yazdığım bir deneme de, İçimde Bir Başka Ben adlı kitabımda yer alıyor. Bu yazımı kısa bir alıntıyla anımsatmak istiyorum:

“Düşünüyorum da, yıllar boyunca kimleri çıkartmak zorunda bırakmadım ki bu dik merdivenden?.. Her bir basamağın dili olsa da söylese… Yazar dostlarım, arkadaşlarım, özel olarak görüşmek isteyenler… Sanıyorum yalnız benim değil, orada ağırladığım birçok arkadaşın anılarında da yer almış olmalı ki, her karşılaşmamızda bu dar yerdeki birlikteliklerimizi, belirli zamanlarda gerçekleştirdiğimiz söyleşileri özlemle dile getiriyorlar. Özellikle düşme kaygısıyla inip çıktıkları, o dik ahşap merdiven!”

Yine aynı deneme içinde bu merdiveni şöyle tanımlamaya çalışmıştım:

“İlk basamağın sağ, ikincinin........

© Şalom