Xalqın sevdiyi əksər insanların ölümündən, taleyindən, sənətindən danışanda ilk növbədə onun ən yaxşı işini, ən bəyənilən əsərini misal çəkirlər. Fəqət bu misallar nə cür etsək də, musiqi dili ilə demək caizsə, ya çox major notda olur, ya da lap kədərin dibində - minorda. Aygün Bəylərin şedevri sayılan "Tut ağacı" mahnısı da bu notları birləşdirən, lakin yenə də, necə deyərlər, "ürəkdən tikan çıxaran" - təəssüf, kədər, xatirə, nostalgiya dolu bir əsərdir. Hamı Aygünü yad edərkən daha çox həm də bu əsəri xatırlayır. Eyni zamanda mügənninin və mahnının timsalında uşaqlığına, "kiçicik günahlarına", darıxdığı anlara dönür. Bir haşiyə çıxıb çox sevilən "Məktəb illəri" nəğməsini də xatırlatmaq istərdim.

Bütün bu sevilən nəğmələrə fenomenal sevginin musiqi qatından başqa bir hekayə qatı da var. Təsəvvür edin, məktəb illərini xatırlayarkən şaqraq gülüşlər, dəcəl vaxtlar, məktəb yoldaşları, bol günəşli günlər arxa fonda qalır, pioner kimi addımlayıb marş irəli çıxan isə........

© Qaynar