“Bu şehirde el üstünde tutulmak için tabuta girmekten başka çare yok.” Bu cümleyi İhlas Haber Ajansı’nda uzun yıllardır görev yapan gazeteci dostumuz Nihat Kılıçoğulları, sosyal medya hesabından paylaştı. O kadar anlam yüklüydü ki, yazma ihtiyacı hissettim. Çünkü bu söz sadece bir serzeniş değil, bu şehrin insanına dair derin bir gerçeğin özeti gibiydi. Yaşarken çoğu zaman görmezden gelinen, emeği ve değeri fark edilmeyen nice insan, öldüğünde bir anda kıymete biniyor. Cenazesinde kalabalıklar toplanıyor, ardından methiyeler diziliyor, ardından sosyal medyada onurlu cümleler sıralanıyor. Ama yaşarken bir telefon etmeye, bir hatır sormaya, bir teşekkürü dile getirmeye çoğu kimse yanaşmıyor.

Geçtiğimiz günlerde Abdulkerim Dinç ve Canip Cihangir’i kaybettik. İkisi de Erzurum’un kültür ve sanat hayatına kendi damgasını vurmuş, şehir için farklı alanlarda üretmiş değerli isimlerdi. Dinç, akademik dünyada Türkçe eğitimi ve Türk dünyası üzerine yaptığı çalışmalarla tanınıyordu. Onun en belirgin yanı, öğrencilerine yalnızca ders anlatmakla kalmayıp hayata dair öğütler vermesiydi. Yıllarca Erzurum’da birçok gencin yolunu açtı, bilgisiyle olduğu kadar örnek kişiliğiyle de iz bıraktı. Bir akademisyen olmanın ötesinde, bir dost, bir ağabey, bir rehberdi. Akademik........

© Pusula Gazetesi