Jean ve Bay Fogg’un gemisi Süveyş istikametinde, Nellie’nin gemisi Port Said’e doğru yol alırken, sayfalar önce Doğu Alpler’de karşılaştığımız Amelia Edwards, bir gezgin, kaşif, yazar, antik Mısır araştırmacısı olarak Nil nehri seyahati için, bir daha (nehir teknesi) kiralamaya çalışıyordu.

“Bir eşek yolculuğu ve harabelerin arasına serpiştirilmiş bir kayık gezisi…”

Amelia Edwards’a göre bu cümle, Nil gezginlerinin tüm deneyimini tek bir satırda özetliyordu. “Eşekler, iyi bir nehir teknesi ve harabeler,” diyordu Bayan Edwards, “bu üç şeyin yanısıra iyi bir İngiliz semeri yolculuğun zevkine çok önemli ölçüde katkıda bulunur. Ayrıca Mısır’ın geçmiş tarihi hakkında ne kadar çok şey bilirseniz, harabelerden o kadar çok keyif alırsınız.”

Amelia, 1831 İngiltere doğumluydu. İrlandalı bir anne ile İngiliz ordusunda subaylıktan bankerliğe geçiş yapmış bir babanın kızıydı. Zeki bir çocuktu. Resimde çok yetenekliydi. Hatta, Charles Dickens’ın ve dönemin diğer meşhur yazarlarının kitaplarını resimleyen bir çizer vardı ki çocuğun yeteneğini görüyor ve ona özel ders vermek istiyordu. Fakat Amelia’nın ebeveynleri, sanatı ahlak dışı bir güzergâh olarak görüyorlardı ve kızlarının bir ustadan ders almasını, sanat denilen kötü yola düşmesini istemediler.

Amelia büyüdü, genç bir kadın oldu. Ana baba hatırı için nişanlandı ve aynı yıl attı nişanı. Amelia, ata binmeyi, silah atmayı ve kadınları seviyordu. Firavunlar zamanını da seviyordu. Hatta derinden. Belki de dönem romantikliğinin bir ara tonunu taşıyordu. Şu “fabrika bacaları göğün mavisini çaldı” ve “çok sık çınlıyor saat kuleleri” gibi hissiyatları, “hayatın gazı kaçtı”........

© P24