Merhaba can dostlarım!
Günaydın geçmişim ve merhaba bugünüm!

Ne oluyor bana bilmiyorum?
Yaşlandıkça duygusallaşıyormuyum ne?
Özellikle Anneciğimin kalp krizi geçirmesinden sonra çok korkuyorum,beni koşulsuz seven Anama bir şey olacak diye…
Kesinlikle öyle!
Biriken anılar ya gözlerimde neme,ya dudak kenarlarımda gülümsemeye dönüşüyor.

Babam-canım Babam ,ben büromu açtığım sene,26 Haziran 1990'da vefat etti.
Sıcaktı -çok sıcaktı hava.
Oruçlu -üzerine stres ,beyin kanaması geçirdi;
tam kurtuldu derken başımızdan uçtu gitti.
Daha çok gençti.

Kemal'im-Can kardeşim
26 Haziran'da doğmuştu.
Daha ergen 11 yaşında bir çocuktu
babamızı kaybettiğinde.
Ne yaşadı,ne hissetti bilemedim...

Anam-Can Annem
45 yaşında idi daha babam uçtuğunda.
Beş çocuğu yetiştirmek bir başına,
ne zorluklar çekti kısmen hissettim.

Babam vefat ettiğinde 24 yaşında idim;
Okulu bitirmiş-bir deli avukat adayı...

Babam-Can'ım babam benim,mekanın her daim cennet........

© Önce Vatan