Herkes sevilmeyi sever ama ben sevilmek kadar sevmeyi de severim, sevgisizlik görmek benim için kötü bir davranış ya da hırçın bir tepkiden daha yaralayıcı olabilir; yeter ki bu tür yaklaşımlar sevgisizlikten değil geçici bir öfke ya da yanlış anlamadan kaynaklansın.

Bazı insanlara acırım, sevebilmenin keyfini bilmezler. Sevme yeteneklerinin sınırlı olması onları eksik kılar.

Sevilmek ve kollanmak, benim için iki önemli faktör. Korunmak demediğime dikkatinizi çekerim çünkü korunmak sizin dışınızda ve fakat size yönelik bir eylemdir. Karar verme gücünüz elinizden alınmıştır. Oysa kollarken kollanan kişinin özgürlüğü kısıtlanmaz, ancak “bilesin, ben buradayım” iletisini verilir. Sıcaklık, şefkat ve güven duyguları ışınlanır kollanan insanın içine.

Sevebilmek sevilmekten daha devinimlidir, edilgen değildir. Sevildiğinizi gözlemlerinize dayanarak hissedersiniz. Oysa sevgileriniz içinizde sürekli olarak yaşar sanki sizin ayrılmaz bir parçanızdır; aklınızın ve yüreğinizin bir köşesinde hep vardır. Zaman zaman öylesine büyür ki siz varsınız da sevgi duygunuz kendisine içinizde bir yer mi buluyor yoksa siz sevgilerinizi yaşatmak için mi varsınız diye düşünürsünüz. Bazen de bu duygunuz sizi yorar; kaybetme korkusu, evham ve çeşitli kaygılar yüzünden ürkersiniz. Yine de sevmek ve sevilmek güzel bir duygudur. Herkes ve özellikle her çocuk gibi anneme çok........

© ngazete