Erken kayıplar deyince zamansız yitirdiğimiz insanlardan söz etmiyorum. Onlar insanın yüreğini deler geçer; aslında her ölüm erkendir, bu keçiboynuzu yalar gibi geçirilen ömür insana bazen ne kadar da tatlı gelir.

Erken ölüm aslında görece bir kavramdır. Babamı altmış dokuz yaşında kaybettiğimde yetmiş bir yaşında dünyaya veda eden birini duyduğum zaman, eh, babamdan daha çok yaşamış diye düşünürdüm, bir yandan da sanki tuhaf bir öfke ya da kıskançlık mı duyardım acaba? Şimdi yetmişli yaşlarında birinin kaybını duyunca, ah ne kadar da erken ölmüş diyorum.

Ama bu yazımda irdelemek istediğim erken yitirdiğimiz nispeten yeni meslekler. Hani gelişememiş, kendilerine ufuk açamayan meslekler. Yoksa eskilerden o kadar çok kaybettiğimiz meslekler var ki! Okurlarım facebook ya da ngazete’de veya yayınlamış olduğum “Her Telden” kitabımda onları okuyabilir. Erken yitirdiğimiz mesleklerin başında sanırım telefon operatörlüğü geliyor. Gerçi çok eskiden kurulmuş bir meslek, zamanında çok da işe yaramış ama giderek şunu tuşla, bunu tuşla diyerek insanlar istedikleri numaralara önce Türkiye’de sonra tüm dünyada ulaşabilmişler. Cep telefonları çıkınca bu meslek toptan ölüp gitmiş.

Sekreterlik de........

© ngazete