Επειδή μόνο πότε θα πεθάνω δεν ξέρω (κι αυτό παίζεται…), πάμε για μία ακόμη φορά να δούμε τι είχα τουιτάρει για τον Στέφανο  Κασσελάκη τον περασμένο Νοέμβριο. Δια της μεθόδου του κόπυ του πάστε, βεβαίως, τι να τραγουδήσει η Τεχνητή Νοημοσύνη, μπροστά στην τεμπελιά του δημοσιογράφου; Λα τα μινόρια:
“Σε περίπτωση που δεν το έχει υποπτευθεί να ενημερώσω τον Κασσελάκη ότι ως τώρα ήταν τα ΕΥΚΟΛΑ.
Από Δευτέρα αρχίζουν τα ΔΥΣΚΟΛΑ, γιατί θα πρέπει να κουμαντάρει ένα κόμμα ολόδικό του δίχως κανένα άλλοθι εσωτερικής αντιπολίτευσης.
Πιο χαλαρά βάζεις 100 γάτες να κάνουν παρέλαση στοιχημένες εφ’ ενός ζυγού…”»

Τα βρισίδια που  άκουσα από κάτω δεν θα τα επαναλάβω, υποθέτω ότι μπορείτε να τα φαντασθείτε, ήταν ανοιχτές ακόμη οι  πληγές από τις κατάπτυστες διαδικασίες (γλυκά το λέω…) στη μπουζουκλερί  και ο κόσμος κάπου έπρεπε να ξεσπάσει την οργή του.
Κατανοητόν και δεν απάντησα.
Έγραψα, όμως, εδώ στο Newpost τον περασμένο Μάρτιο, σε κείμενο υπό τον τίτλο “Ρε μπρο, τι παίζει με Κασσελάκη;”, τα εξής:
“Οπότε, μπορούμε να δεχθούμε την εκδοχή ότι ο Στέφανος παίζει το long game και βλέπει μπροστά σε βάθος δεκαετίας.
Το ακούω, δεν είναι παράλογο,........

© Newpost