Demokratik rejimlerde parlamentolar demokrasilerin en kutsal mabetleridir...

Orada sadece kanunlar yapılmaz, aynı zamanda:

Halkın iradesi, ete kemiğe bürünür...

Siyasi partiler ise bu mabedin vazgeçilmez cemaatleridir…

Birbirinden farklı görüşler, ideolojiler ve hayat anlayışları aynı çatı altında toplanır...

İşte bu çeşitlilik, demokrasiye hem güç hem de meşruiyet kazandırır…

***

Türkiye’de bugün gelinen noktada, bu mabedin bir tek kişinin havrasına dönüştüğü yönünde haklı kaygılar var…

Meclis çoğunluğu, sadece bir liderin iradesini yansıtan bir “onay makamı” gibi işliyor...

Tartışmaların, fikir çatışmalarının, uzlaşı arayışlarının yerini:

Tek tip düşünceye biat etmiş bir sessizlik aldı...

Canlarım, Ana Muhalefet Partisi CHP dün yapılan yeni yasama dönemi açılış oturumunda yoktu…

Çünkü katılmama kararı almıştı…

Katılmama kararının gerekçesi:

Az önce çizdiğim bu tabloya dair bir itirazdı...

Elbette demokrasi, meclisi boykot etmekten değil, meclisi etkin bir şekilde........

© Nefes