Girit’teki isyanların bastırılamamasının temel sebeplerinden biri, Osmanlı hükümetinin isyancıları yakalayıp yakalayıp Yunanistan’a teslim etmesidir. Haydar Emin Alpagut, “Girit İhtilali” isimli eserinde şöyle demektedir: “Resmo civarında teslim olan eşkıyadan 320 Yunanlı, İzzettin ve Eseri Cedit vapurlarıyla Selamis’e götürüldü. Geri kalan 620 Yunanlı da yabancı vapurlara bindirilerek gönderildi. 14 Şubat’ta (1867) Talia vapuru Girit’e doğru gelen şüpheli bir gemi gördü. Biraz yaklaşınca bunun Yunan bayraklı Panteleon vapuru olduğunu anladı. Muayene için durmasını temin için kurusıkı bir atış yaptı. Yunan gemisi alabanda yapıp kaçmağa koyuldu. Talia hızını artırıp peşine düştü. Serigo adası pek yakındı. Kaçan gemi bu adanın limanına girdi. Bu vaziyette abluka altına da girmiş oldu. Daha sonra öğrenildiği gibi içinde 330 gönüllü asi vardı. Bu abluka devam edebilseydi kontrabatçılardan biri eksilecekti. Yunan hükümetiyle ihtilaf çıkarmaktan içtinap eden [çekinen] hükümetin emriyle vapurumuz Girit’e avdet etti [döndü]. Görülen odur ki; yapılan antlaşmalar tatbike konduk da hep aleyhimize netice veren davranışlar tevdi etmektedir.”

1867’deki isyanda, Girit’in meşhur kalelerinden Resmo civarında Erkadi adlı manastır Miralay Korneos tarafından karargâh olarak kullanılmaktaydı. Mustafa Paşa 6 tabur askerle bu manastır önüne geldi. İsyancıları teslime davet etti. Kabul edilmeyince hücuma geçildi. Yola dinamit döşemiş olan isyancılar bu lağımı patlatınca büyük bir zayiat meydana geldi. 3 tabur daha takviye gelince asiler dağılmaya başladı. Her biri bir yana kaçtı. 400........

© Milli Gazete