Duyguların ürünüyüz, duygulardan oluşuyor insanoğlu. Bizi var eden, yöneten, elinde tutan, yönlendiren duygularımızdır. Hayatımızı, düzenimizi, plan ve programımızı düşüncelerimize; düşüncelerimizi çoğu zaman duygularımıza göre oluşturuyor, yön veriyoruz.

Her insan farklıdır birbirinden; kiminde korku duygusu kiminde ise cesaret ön plana çıkabiliyor, kiminde karamsarlık hakim iken kimi ise umudunu hiçbir zaman kaybetmiyor. Her birimizin yaşam tarzı, olaylara bakış açısı, olaylar örgüsünü yorumlayışının farklılığı bundandır. Ruhsal boyutumuzu oluşturan duyguların bedenimizde, düşüncelerimizde, yaşamımızda bıraktığı farklı izler, temas ettiğimiz her bir şeyi birbirinden farklı olarak okumamıza neden olabiliyor.

Bende bu aralar ön plana çıkan, ağır basan, kendini içten içe belli eden duygu özlemdir. Özlediğim pek çok şey damla damla birike birike bu yazıyı yazdırmaya itecek kadar güçlü bir duygu haline gelmiş durumda. Hepimizin özlemi vardır; özlediklerimiz de muhtemelen farklıdır. Bu aralar en çok kendimi özlüyorum. Kendimi arıyorum. Belki de kendimi bulduğum, kendime kavuştuğum gün yeni bir beni, yeni bir benliğimi arayacağım. Farklılaşmak isteyeceğim. Farklılığın güzelliğini yaşamayı özleyeceğim. Bazen kendini bulmak, özüne dönmek için kendinden uzaklaşmalı insan. Uzaklara dalmalı, uzaklara gitmeli, uzak olan pek çok şeye kavuşmayı hayal etmeli.

Özlüyorum kendimi, eski beni… Serin havalarda, köy avlusunda, gökyüzüne bakarak, parlayan yıldızları sayarak uykuya dalmayı özlüyorum. Sabahın erken........

© Milat