Filistin’de hayatını idame ettirmeye çalışan insanlara yapılanları gördüğümüzde, mazlumların yanında olabilmek için gereken tek şeyin en yalın haliyle “insan olabilmek” olduğunu hemen idrak edebiliyoruz. Fakat bu basit gerekliliğin dünyadaki tüm insanlarda var olduğunu düşünmek, dünyanın mevcut durumu ve gidişatı göz önüne alındığında oldukça romantik bir bakış açısını zorunlu kılıyor.

Yaşıyor olduğumuz çağ, fiziki insanı önceliyor ve onun hazları etrafında şekilleniyor. Hal böyle olunca insan; rengi, dini, dili ve hatta yaşadığı bölgelere göre kategorize edilerek uluslararası haklara ve bunları kullanma ehliyetine sahip olabiliyor. Yaşadığımız dünya düzeninde deri rengi karardıkça, yaşadığınız coğrafya “Ortadoğu”ya kaydıkça veya dininiz İslamiyet olduğunda bu haklara da onları kullanma ehliyetine de sahip olamayabiliyorsunuz.

Bu durum günümüz insanını kalp, ruh ve aklıyla var olduğunu kanıtlamak zorunda olan bir canlıya dönüştürüyor. İnsan olduğunun ispatı için yeterli kanıtlara sahip olmamak, insanın varlığını/yokluğunu ve dünyaya katkısını tartışmalı hale getiriyor. Çünkü kâinatta merhamet gösterebilen, akıllıca davranabilen, mantıklı seçimler yapabilen başka canlılar da var. Fakat hiçbiri bu dünyada yapılanların bir........

© Milat