Duyarsızlığın, umursamazlığın ve bencilliğin gittikçe arttığı günümüzde, çevremizden ve birbirimizden ilgilenmemek bir virüs gibi bulaşıcı hale gelmeye başladı. Ezilenden, mağdurdan, yanan ve yıkılandan her geçen gün uzaklaşılıyor. Hayatlar, akrabalarımızdan, komşularımızdan ve iman bağıyla kardeş olduğumuz kardeşlerimizden habersizce akıp gidiyor.

Bu zehrin panzehri, bir arada bulunmaya gayret etmek, ortak dertlerimizin dile getirildiği zeminlerde birbirimize omuz vermektir. Acı çeken, dertli ve ilgili insanlarla buluşmak sorumluluk bilincimizi yükseltecek, bizleri, çevremizde ve bölgemizde yaşanan hadiselere karşı daha duyarlı şahsiyetler kılacaktır.

Gazze’de yaşananlara karşı tepkilerimiz ve duygularımız eğer sadece ekranlara yansıyan kanlı çocuk bedenleri ve annelerin gözyaşları üzerine inşa edilmişse, şunu bilelim ki yola çıkamayız; zulme karşı da uzun soluklu bir yürüyüş gerçekleştiremeyiz. Davamıza sahip çıkamaz, kardeşlerimize de merhem olamayız…

Anlık acıma ve duygulanma hissiyle başlayan hareketlenmeler, o görüntülerden uzaklaştığımızda yavaşlayıp duracaktır. Yüreklerde parlayan anlık alev, o sahne ve manzaralar gündemimizden çıkartıldığında sönecektir.

Uzun soluklu istikrarlı bir mücadele, bilgilenmeyle ve o bilginin zihinlerimizde ve yüreklerimizde doğru bir bilince dönüşmesiyle ancak sağlanabilir. Bir meseleye olan ilgimiz, tepkimiz ve........

© Milat