Demokrasi rejimini benimsemiş ülkelerde, sistemin esasını oluşturan halkın siyasi katılımı ve çoğunluğun iradesiyle iş başına gelen hükümetlerin, demokrasinin temel ilkelerine aykırı tutumları sonucunda, rejimin giderek demokrasiden uzaklaşması ve otoriterleşmesi olgusunu ifade eden bir kavramdır demokrasi paradoksu.

Demokrasi kavramının ortaya çıktığı Antik Yunan devrinden günümüze, siyasi tarihin hemen her döneminde belli ölçülerde yaşanmış ve tartışılmıştır. Günümüz dünyasında özellikle demokrasinin kökleşmediği ve kurum ve kurallarıyla bütünüyle içselleştirilmediği toplumlarda karşımıza çıkan bu paradoksun arka planını irdelemek, bu durumu anlayabilmek için oldukça faydalı olacaktır kanımca.

Antik Yunan’da dengeli, barışçıl , istikrarlı ve mutluluk üreten bir site yönetiminin nasıl olması gerektiği üzerine düşünen Platon’un ve ondan dersler almış bulunan Aristotales’in ortaklaştıkları fikre göre; demos yani halk demagoglar tarafından istismar edilip yanlış yönlendirilmeye açık olduğundan, katıksız ve aşırı bir demokrasi modeli son kertede rayından çıkacak ve tiranlığa dönüşecektir.

Platon “Yasalar ve Devlet” adlı eserlerinde, tiranlık şeklindeki keyfi yönetimlerin oluşmasını engellemek için, halk temsilcilerinin yanında her alanda seçkin, uzmanlaşmış ve itibarlı kişilerden oluşan kurullarında yönetimde söz sahibi olmaları gerektiğini, ancak bu şekil de aşırı demokrasinin dengelenerek, sistemin özünden uzaklaşmasının önlenebileceğini........

© Medya Günlüğü