Uzun yıllar önce : mahallemizde öyle bir hadise yaşandı ki, kelimeler yetmez, vicdanlar titrer, gözler yaşarır… Komşumuzun evi, kimsenin başına gelmesini istemeyeceğimiz o büyük felaketle, yangınla karşı karşıya kaldı. Bir anda alevler sardı evi; hatıralar, emekler, yılların birikimi gözlerimizin önünde kül oldu gitti. Geriye sadece dört duvar kaldı…

O yangının ardından, evin önünde çökmüş, ellerini dizlerine vurup gözyaşlarıyla “Önümüz kış, biz şimdi ne yaparız?” diye ağlayan komşumuzu gördük. O an herkesin yüreğine bir sızı düştü. İşte o acı manzarada insanın imanı, merhameti ve vicdanı sınanıyordu.

Ama işte o anda, bizim büyük gönüllü komşularımız devreye girdi. Kimse “Devlet gelsin yapsın” demedi, kimse “Benim de hâlim zor” diye geri durmadı. Kazmayı, küreği alan koştu. Dört duvarı da yıktılar,........

© Maraş Gündem