Así se decidirán as eleccións galegas do vindeiro día 18 de febreiro das que sairá un presidente de Galicia elixido polo Parlamento. Por primeira vez na súa historia a autonomía galega ten a opción certa de ser presidido por unha muller. O resultado dependerá, segundo todos os indicios, dunhas presadas de votos que decidirán o último dos deputados de cada provincia. Eses catro escanos que daban maioría absoluta folgada ao PP dende 2009, agora poden ir a un BNG en ascenso sostido, a un PSdeG en franca recuperación, a Sumar pelexando por deputados na Coruña e Pontevedra ou ao alcalde que puxo en Ourense o PP.

Nestes tempos as sondaxes electorais atinan pouco pero todas marcan a mesma tendencia, en especial a do Centro de Investigacións Sociolóxicas, feita con 11.000 entrevistas, catro veces máis que calquera outra, e que nas últimas eleccións xerais foi a máis aproximada ao resultado real. Os datos que ofrece coinciden co que un observador atento e non demasiado parcial da realidade pode concluír. Que Ana Pontón é moi coñecida, ben considerada e xera pouco rexeitamento nos votantes, que Alfonso Rueda —que nunca foi candidato— é menos coñecido, menos transversalmente considerado e xera máis desconfianza. Pouca novidade, era un risco substituír a Feijoo. Gómez Besteiro é menos coñecido, resulta bastante ben considerado e ergue pouco rexeitamento, igual que Marta Lois nunha escala máis baixa.

Na mesma liña dos líderes están os partidos. O PP é unha grande maquinaria con moito arraigo que se ve ameazada e á que se lle distinguen as tensións. Ao BNG apréciaselle como lle medra o entusiasmo nunha ampla contorna, amparado polas enquisas e unha dirección con boa man. O PSdeG está subindo e máis axudado que nunca antes polo Goberno central. Sumar dependerá da capacidade de Yolanda Díaz para estender o resultado das xerais. O resto, agás a sorpresiva Democracia Ourensana son rémoras para os irmáns maiores.

A estas alturas, a conclusión dos inquéritos e da lectura histórica da conxuntura, é que a maioría quere cambio despois de 14 anos de Goberno dos mesmos; son moitos anos, a inercia é mala conselleira e o desgaste nunca se percibe ata que xa é tarde. O segundo dato é que Pontón parece protagonizar ese cambio máis ou menos acompañada doutros. Pero, para que se dea o cambio nas vindeiras eleccións ten que darse a condición que expresou Pedro Sánchez: unha grande mobilización dos votantes. A forza do PP en Galicia consistía en facer pensar que o cambio de Goberno era imposible e iso xa non o pensa ninguén nin sequera no PP, a non ser quen sigan atados ao roteiro marcado en decembro. Pasa moitas veces en política: os que se perden porque aínda que mude o marco non teñen a capacidade nin a intelixencia para mudar o roteiro.

Falan moitos de que hai partido, pero isto non é fútbol, é ciclismo, remo ou natación. O resultado dependerá de quen pedalee, vogue e nade con todas as forzas ata o último minuto antes do peche dos colexios electorais. En canto se abran saberemos o resultado.