Modern insanın en garip trajedisi, yalnızlığın artık kişisel bir mesele değil, toplumsal bir fenomen hâline gelmiş olmasıdır. Sosyal medya hesaplarımızda paylaştığımız her fotoğraf, her anlık düşünce, aslında görünür bir yalnızlık çığlığıdır. Görünürlük artıyor ama anlam azalıyor; bağlantılar çoğalıyor ama derinlik yok oluyor. İnsanlar birbirine hiç olmadığı kadar “bağlı” ama bir o kadar da yalnız.

Bir zamanlar yalnızlık, bireyin kendi içine yaptığı yolculuk ve dinlenme fırsatıydı. Şimdi ise herkesin gözü önünde yaşanıyor; bir tür kamusal performans hâline geldi. Bir fincan kahveyle çekilen fotoğraf, sahil kenarında yalnız bir yürüyüş, hatta yalnız başına bir kitap okuma… Tüm bunlar paylaşıldığında, yalnızlık hem görünür oluyor hem de sosyal bir tüketim nesnesine dönüşüyor. Artık insan yalnızlığını özel tutamıyor; çünkü “yalnız olmak” bile paylaşılabilir bir deneyim hâline gelmiş durumda.

Sosyal medyanın bu yeni işlevi, bir yandan izolasyonun görünürlüğünü sağlarken, diğer yandan gerçek bağlanmayıbaltalıyor.........

© Kıbrıs Postası