Yeryüzündeki bütün diller kıymetlidir.

Hani dünyada var olan hayvan türlerinden, isterse böcek olsun, bir tanesi eksildiğinde yeryüzünün eksildiğini, yoksullaştığını düşünüyoruz ya…

Yeryüzünde insanların konuştuğu dillerden biri eksildiğinde, artık hiç kimse tarafından konuşulmadığında da eksiliriz.

Bir seyahatte, hangi ülkeden döndüğümüzü unuttum, uçakta bir Rus filologla yan yana düşmüştük. Kadın Türkçe profesörüydü. Türk Dili Kurultayı’na geliyordu. Sohbet sırasında Sibirya’nın kuzeyinde sadece 26 kişinin konuştuğu bir Türk lehçesinden bahsetmişti.

Belki bir nesil sonra üç beş kişi kalacaklar.

Sonra o dil susacak.

Bu bir fakirleşme değil midir?

Türkiye’deki Kürt sorunu tartışılırken köşede bucakta Kürtçe’nin bugüne kadar devlet politikalarıyla konuşanı kalmayacak hale getirilmesi gerektiğini savunan unvansız, milliyetçiliği kendilerinden menkul insanlarla karşılaştım. Çok yadırgadım. Neyse ki sayıları çok değildi.

“Dilimizi sevmemizin vatanımızı sevmekle alakası var mıdır” diye sormuş, “Vardır” diye cevap vermiştim son yazımda.

Bunu, sadece Türkçe için değil, herkesin annesinden öğrendiği dille ilgili söylemiş, bırakmıştım.

Evet, Türkiye’de, kendimi ait........

© Karar