Herkes elbette sevinç içinde. Atmış yıllık Baas diktatörlüğü devrildi. Dünyada pek çok örneği gibi, kan dökmeden, reform ve demokrasi yoluyla iktidarı bırakmaya razı olmayan otokratlar, böyle kanlı ayaklanmalarla devriliyorlar.

Milli Şef İsmet Paşa’nın en yakınındaki genç Prof. Nihat Erim, onun işaretiyle, çok partili hayata geçilmezse ne olacağını şöyle yazmıştı:

“Emniyet supabı zamanında açılmazsa kazan patlayabilir.” (Ulus, 22 Temmuz 1947)

Esat bunu 21. Yüzyılda göremedi, anlayamadı. 13 yıl süren iç savaşta 6 milyon Suriyeli vatanını terk etti. En az 300 bin sivil öldü. Ülke tamamen harabeye döndü.

Diktatörlükler ayaklanmayla devriliyor ama altüst olan toplumda taşların yerine oturması, istikrarın kurulması hayli zor oluyor.

Kaldı ki hiç demokrasi geleneği olmayan Suriye’de yeni düzenin kurulması hiç kolay olmayacak.

PARÇALAR NASIL BİRLEŞECEK?

Uzun süren iç savaşta, kimlik ve bölgelere göre, Prof. Evren Balta’nın deyişiyle “parçalanmış egemenlikler” oluştu. Bunlar yeni kurulacak bir merkezî egemenliği kabul edecek mi? Ve merkezî egemenlik, bütün unsurlarca kabul edilebilir bir nitelikte inşa edilebilecek mi?

Bu hem onların sağduyularına hem merkezî egemenliğin kabul edilebilir kapsayıcılıkta olmasına bağlı.

Şu andan hazır bir merkezi otorite adayı yok. HTŞ lideri Colani, sağduyulu davranıyor. Kadın hakları konusunda endişeleri gideren iyi bir açıklama yaptılar. Fakat HTŞ çatısı altındaki cihatçı grupları makul bir çizgide tutabilecek mi? Afgan mücahitlerinin........

© Karar