Socioloog, publicist, programmamaker

Ook ik was een asielzoeker, maar in een andere tijd

Ooit heb ik uit het Midden-Oosten mijn weg naar uw Nederland gevonden. Door de grootste minderheid (reminder: geen meerderheid) die aan Wilders is verknocht, zou ik dus makkelijk weggezet kunnen worden als een gelukszoeker.

Het is bijna 35 jaar geleden. Ik behoorde bij de eerste lichting vluchtelingen die centraal werd opgevangen. Het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) was er net. Ik kwam op een koude februaridag in 1988 terecht in een van de eerste AZC’s in het prachtige Zeeuwse Goes. We waren met zo’n 200 asielzoekers, en ongeveer evenveel personeel en vrijwilligers om ons heen. Dat verblijf heeft 2,5 maand geduurd. Een mooie tijd. De kunst van het koken is niet echt aan Zeeuwen besteed (sorry, mooi Zeeland), maar ze hebben een hart van goud. De vooral gelovige christelijke gemeenschap handelde naar haar geloof. Ik en mijn lotgenoten voelden ons welkom.

Mijn volgende bestemming was een kleinere gemeente: Nieuwegein. Hier kwam ik terecht met twee andere jonge Iraniërs in een eengezinswoning. Zo was het beleid toen. Kleinschalige AZC’s voor een korte tijd en vervolgens kansrijke asielzoekers verspreiden door het land, naar de zogenaamde Regionale Opvanghuizen. Volgens mij was dat een wijs beleid en het hielp ons om vloeiend en vlot te wennen aan Nederland en Nederland aan ons. Dat ging niet altijd soepel en vanzelfsprekend, moet ik zeggen. Buurvrouw Rieneke en........

© Joop