Senior onderzoeker aan de Hertie School of Governance, Berlijn

Reddingswerkers doorzoeken een woning na een Russische aanval op de Oekraïense hoofdstad Kyiv

co-auteur: Wojciech Przybylski, hoofdredacteur Visegrad Insight

Dit najaar zagen we opnieuw oproepen van wereldleiders voor vrede in twee grote conflicten die de wereld op zijn grondvesten doen schudden: het Russisch-Oekraïense front en het Midden-Oosten. Deze oproepen, hoewel noodzakelijk en welkom, waren overwegend ten behoeve van de binnenlandse publieke opinie en hebben in werkelijkheid weinig effect gehad waar het ertoe deed. In plaats van vrede te bevorderen, hebben ze de afnemende invloed van het Westen op het groeiende aantal wereldwijde conflicten benadrukt. Er is ook een wijdverspreid begrip voor het feit dat de meerderheid van de Europeanen en de mensen in de westerse wereld, hoewel ze voor dergelijke doelen pleiten, niet bereid zijn de wapens op te pakken om hun moeizaam bevochten verworvenheden te verdedigen.

De relatief zwakke staat van het militaire personeelsbestand in veel Europese landen is onlangs onderwerp van discussie geworden. In Duitsland, het dichtstbevolkte land van Europa, zijn er nu plannen om de omvang van hun defensiemacht uit te breiden van 180.000 soldaten door 63.000 nieuwe rekruten aan te nemen. In het Verenigd Koninkrijk wordt gemopperd over de herinvoering van een nationaal dienstplichtprogramma. En in Polen zijn al stappen ondernomen voor het uitbreiden van wat nu de NATO’s op twee na grootste defensiemacht is.

In het licht van de toenemende wereldwijde spanningen lijkt de behoefte aan een sterke en goed voorbereide krijgsmacht de komende decennia alleen maar toe te nemen. Het vredesdividend van na de Koude Oorlog is op zijn best een illusie gebleken. Autocratische leiders over de hele wereld laten hun militaire macht zien. Ze laten zich niet afschrikken door louter defensie-uitgaven........

© Joop