PvdA-lid

Onze boodschap moet er één zijn die haaks staat op de wanhoop die extreemrechts uitdraagt.

Idealistisch links. Bedankt voor het lezen van mijn opiniestuk en tot de volgende keer!

Oké, zonder dollen. Keer op keer hoor ik het weer. “GroenLinks-PvdA moet een brede volkspartij worden, zo kan zij de mensen voor haar winnen.”. Maar vrijwel nooit hoor ik hoe dat ingevuld moet worden. Veelal heeft men het erover dat GroenLinks en PvdA maar aan elkaar vast moeten houden en dat wij “het moeten gaan doen”, zonder dat men specificeert wat “het” nou eigenlijk is. En ik ben daar wel klaar mee. Want het spreekt over een enorme leegte, een absentie van brandstof om het vuur aan te wakkeren wat een brede volkspartij nou echt nodig heeft.

Want om de massa te kunnen vertegenwoordigen moet je de massa kunnen overtuigen. Zonder passie, zonder een brandend vuur in het hart van onze beweging is dat onmogelijk. De brandstof voor zo’n politiek vuur kan alleen komen uit een ideologische overtuiging. Een geloof dat waar de beweging voor staat en strijdt (ja, strijd!) de juiste koers is, is de sterkste overtuigingskracht. Deze overtuiging was voor mij ook de reden om bij het PvdA-deel van het gezamenlijk congres op te roepen het gesprek te voeren over de ideologie waar wij voor staan, waar ik in reactie aardig wat knikkende hoofden in de zaal zag en blijkbaar bevlogen genoeg was om die avond Nieuwsuur te halen.

Maar welke ideologie moeten we dan nastreven en waarom zou juist die ideologie de sleutel zijn om een brede volkspartij te worden? Laten we dan eerst definiëren wat ik zie onder de term “brede volkspartij”. Kort gezegd: Een partij die breed opkomt voor de belangen van ‘het volk’, en daarbij dus zorgt dat de mensen die het zwaar hebben de steun en de hulp krijgen die nodig is om zeker te zijn van een respectabel bestaan. Het gaat dus niet om opkomen voor alle belangen die er kunnen zijn, want dit kan botsen met mijn definitie. Immers, de CEO van Shell heeft waarschijnlijk (financiële) belangen die haaks staan op je buren die hun huis uitgezet worden omdat ze de huur niet kunnen betalen. Sterker nog, de kans is aanzienlijk dat beleid dat volgde uit het ‘opkomen’ voor de belangen van CEO er (in)direct toe leidde dat de huren onbetaalbaar werden.

Immers, dat beleid hield in dat er belastingverlagingen kwamen voor Shell en haar grootverdieners waardoor er gekort moest worden op de sociale voorzieningen. En........

© Joop