Είναι ευρέως διαδεδομένη η άποψη, ότι η εποχή της ουδετερότητας και της πολυμερούς διπλωματίας έχει λάβει τέλος. Οι χώρες καλούνται να κάνουν τις επιλογές τους, καθώς στον πλανήτη διαμορφώνονται σταδιακά τα νέα στρατόπεδα.

Το “είστε μαζί μας ή εναντίον μας”, που είχε πει ο πρόεδρος Τζόρτζ Μπους ο νεότερος, επανέρχεται και επιχειρείται η επιβολή του ως δόγμα, σχεδόν με τη βία.

Κι αυτό, παρόλο που η Ευρώπη δείχνει να αποζητά τον δικό της Ψυχρό Πόλεμο με τη Ρωσία, αντί να αναζητά όρους ειρηνικής και αμοιβαία επωφελούς συνύπαρξης. Είναι εξόφθαλμο ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν να συνεργαστούν με τη Ρωσία, αν και είναι απίθανο η Μόσχα να εγκαταλείψει το Πεκίνο.

Πρέπει να επισημανθεί ότι αυτή η κατάσταση είναι απόλυτα συμβατή με το νόμο του ισχυρού που διέπει τις διεθνείς σχέσεις. Προφανώς, άλλα είναι τα περιθώρια κινήσεων των μικρών, άλλα των μεσαίων και άλλα των μεγάλων δρώντων του διεθνούς συστήματος.

Αυτό σημαίνει, ότι οι ιδεαλιστικού τύπου προσεγγίσεις εξακολουθούν να εξυπηρετούν τους ισχυρούς. Θα είναι το επικοινωνιακό μέσο προπαγάνδας του αφηγήματος με στόχο τη νομιμοποίηση και τελικά την επικράτηση.

Ενώ ο χαρακτηρισμός κάποιου σαν “κακού” γίνεται με τους σκληρούς όρους του συμφέροντος, η συγκάλυψη αυτού του κυνισμού παραμένει επίκαιρη! Αυτό γίνεται με την προβολή επιχειρημάτων που αναφέρονται σε ανθρώπινα δικαιώματα, δικαιοσύνη και γενικά ηθικολογία… Αυτά παραμένουν........

© Hellas Journal