Bu yazıda Hz. Yûsuf’un kardeşleriyle yaşadığı özel bir anıya ve onun merhamet dolu yaklaşımına odaklanacağız. Yûsuf sûresi 59. ayet, Hz. Yûsuf’un kardeşlerini misafir ettiği ve onlardan belirli bir talepte bulunduğu anı detaylı bir şekilde anlatmaktadır. Bu ayet, kardeşlik bağlarının gücünü ve zorluk zamanlarında sergilenen cömertliği anlamamız açısından derinlemesine incelenmelidir. Bu bağlamda ayetin içerdiği anlam düzeylerini keşfederek Hz. Yûsuf’un bu zorlu dönemde nasıl bir liderlik ve konukseverlik sergilediğini irdeleyeceğiz. Bu analiz, dinî ve tarihî açıdan önemli dersler sunmaktadır.

Zahire Kavramı

“İnsan iyiliğin kölesidir.” denilir. Hz. Yûsuf, yiyecek almak üzere Kenan ilinden kalkıp Mısır’a gelen kardeşlerini güzelce ağırladıktan sonra onlardan bir istekte bulunur: “Onların zahire yüklerini hazırlayınca, ‘Bana baba bir kardeşinizi de getirin. Görmüyor musunuz, ben size ölçeği tam yapıyorum ve ben konukseverlerin en hayırlısıyım?’ dedi.” (Yûsuf 12/59). Ayetteki “zahire” (جَهَاز/ cehâz), yolcunun yola çıkarken yanına aldığı şeydir. Türkçe’de gelinin yeni evine doğru yola çıkacağında yanına aldığı eşyalara verilen “çeyiz” adı da ayetteki “cehâz” kelimesinden türemiştir. Dolayısıyla Hz. Yûsuf da Kenan iline doğru yola çıkacak olan kardeşlerinin bineklerine yolda ihtiyaç duyacakları tüm malzemeleri bineklerine........

© Haksöz