Kitabın ortasından girelim mevzuya.

31 Mart sonuçları CHP’ye, iki alanda kendini gösterip yeni adımlarla kendi tabanı dışındaki ‘potansiyel kitleye’ de ulaşma kredisi açmıştı.

İkisini de heba ediyorlar ama.

Bu alanlardan biri, övünerek anlattıkları ülke nüfusunun yüzde 65’ine hitabeden ‘yerel iktidar’ alanı.

Diğeri, yer yer 31 Mart şımarıklığına dönüşen bir üslupla, geniş muhafazakar/mütedeyyin kitlelerin değerleriyle barışma imkanı.

13 Haziran’da Saraçhane’de İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu’nu ziyaret eden CHP Genel Başkanı Özgür Özel, 31 Mart sonrası yeni arayışlar çerçevesinde başlattığı normalleşme/yumuşama sürecinin dibine ilk kibrit suyunu dökmüştü.

İmamoğlu, Özel’in normalleşme/yumuşama söyleminden rahatsız olan isimler arasındaydı.

Bunun gayet anlaşılabilir bir sebebi de vardı:

O söylem, Özel’in CHP Genel Başkanlığı koltuğundaki yerini sağlamlaştırırken, 31 Mart öncesi muhalefetin tek müstakbel cumhurbaşkanı adayı olarak görülen İmamoğlu’nun adaylığını, seçeneklerden biri haline dönüştürdü.

13 Haziran’da İBB’de kapalı kapılar arkasında neler olduysa, yahut neler konuştularsa artık, Özel’in dilinde o günden itibaren 180 derecelik değişimler kendisini göstermeye başladı.

O gün orada İmamoğlu yanında iken MHP lideri Bahçeli’ye hitaben, “Suç ortağını bize itmesin” diyen Özel, o gün bugün söylemini sertleştirerek ve CHP’yi tekrar ‘kendi kampına’ taşıyarak ilk dönemki akıllıca hamlelerinden uzaklaştı.

O tarihlerde İspanya/İtalya gezisini tamamlamakta olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, uçakta Özel’in çıkışlarıyla alakalı sorulara muhatap olunca, Özel’den “CHP’nin başındaki arkadaş” diye söz edip, şöyle devam etmişti:

“Bizim iade-i ziyaretimizi demek ki hazmedemediler. Eğer bu iade-i ziyaretimizi........

© Haber7